Jezus wil ons dichtbij zich hebben. Vlakbij zijn spreken, zijn Woord, bij zichzelf. En met reden. Dat zien we aan die geschiedenis die vertelt hoe Hij zijn discipelen had uitgezonden, twee aan twee. Om zijn boodschap te verkondigen in andere dorpen en steden (1). Nu waren ze bij Hem teruggekomen, vol van alles wat ze hadden beleefd (2). En toen gebeurde er iets onverwachts.

Er waren daar duizenden mensen, die naar Hem kwamen luisteren en bij Hem genezing zochten. Een prachtige gelegenheid toch, om hen te bemoedigen, door de discipelen hun belevenissen te laten vertellen. Maar dat gebeurde niet. Jezus deed iets anders.

Het was daar een komen en gaan. Hij en de discipelen hadden het zo druk, dat ze zelfs geen tijd hadden om te eten (3). En ze waren moe, de discipelen. Jezus wist dat. En dat was belangrijk voor Hem.

Het meest nodig

‘Kom!’ zei Hij tegen hen, ‘ga mee, alleen met Mij, naar een stille plaats, en rust wat uit’ (4). Want de Goede Herder laat, als het nodig is, de kudde rustig even over aan zijn knechten, om zelf zich te wijden aan de zorg voor dat ene schaap dat moe of de weg kwijt is of in gevaar verkeert (5). Het was nu hún beurt om zijn zorg te ondervinden. Zoals ook wij soms aan de beurt zijn.

Dan brengt Hij ons in een situatie of naar een plaats, waar we even alles los kunnen of moeten laten. Om met Hem alleen te zijn, te kunnen rusten, dingen te verwerken en om zijn stem beter te kunnen horen (6). Los van alle lawaai en drukte. Van de druk ook van dingen waarmee we bezig waren. Van dingen in zijn dienst soms ook.

Want God kan ons opdrachten en verantwoordelijkheden geven, maar zal het nooit goedvinden, dat we daaraan ten onder gaan. Of dat die ons afhouden van wat we het meest nodig hebben: de gemeenschap met Hem en het zien van zijn leiding.

‘Kom in míjn rust’

Voor Hem is het eerste nooit wat we voor Hem dóen, maar wie we voor Hem zíjn. We zijn gered, niet om te zwoegen als slaven, maar om met vreugde met Hem te wandelen. Als kinderen van de Vader en als ‘vrienden’ van Jezus (7).

Er kan van alles gebeuren. Stormen. We kunnen overspoeld worden door alle nood van de wereld. Maar te allen tijde zijn we van Hem en wil Hij dat we in zijn rust verkeren, de rust van de gemeenschap met Hem (8). In de rust waarin Hijzelf verkeert (9). En wanneer die ons ontbreekt, wil Jezus ons daarin brengen. Zoals Hij met de twaalf deed.

Dan klinkt zijn stem die zegt:  ‘Kom, ga mee, alleen met Mij, naar een stille plaats en kom in míjn rust’ (9). 

  Print hier uit ... 

Uit de Bijbel: 

(1) Marcus 6:7.
En Hij riep de twaalf bij zich en begon hen uit te zenden, twee aan twee, en gaf hun macht over de onreine geesten.

(2) Marc. 6:30.
En de apostelen kwamen weer samen bij Jezus en berichtten Hem al wat zij gedaan en geleerd hadden.

(3) Marcus 6:31b.
... er waren velen, die kwamen en gingen, en zij (= Jezus en de twaalf - AvdS) hadden zelfs geen tijd om te eten.

(4) Marcus 6:31a.
... Hij zei tegen hen: Komt hier en gaat (met Mij) alleen naar een eenzame plaats en rust een weinig.

(5) Matteüs 18:12.
... Indien een mens in het bezit is gekomen van honderd schapen en één ervan raakt verdwaald, zal hij dan niet de negenennegentig op de bergen laten en heengaan om het dwalende te zoeken?

(6) Matteüs 17:5.
... Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb; hoort naar Hem!

(7) Johannes 15:15b.
... jullie heb Ik vrienden genoemd, omdat Ik alles, wat Ik van mijn Vader gehoord heb, aan jullie heb bekend gemaakt.

(8) Matteüs 11:28.
Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijn, en Ik zal jullie rust geven; ....

(9) Hebreeën 4:10.
... wie tot ZIJN rust is ingegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de zijne (zie Genesis 2:2).